WILL PONDICHERRY INVITE TREE BANK ?

PRESERVE COLONIAL ARCHITECTURE and HIDE TAMIL HISTORY

SELECTIVE AMNESIA OF NAVIN CHAWLA

 Former Chief Election Commissioner of India, who started his career as Delhi Metropolitan Council official had served in Pondicherry as Secretary of Culture and Ports, and also had been Secretary in of Town and Country Planning. After climbing to reach great heights to become Chief Election Commissioner of this great democracy, suddenly his views appeared in The Hindu dated 16^th August of 2012 Open-Editorial page while we thought he has forgotten Pondicherry in his retirement.

A heritage, all at Sea is his article. Let me remind him of our heritage. I wrote in New Indian Express on June 4^th of 2005 under the title Saving the Coast, hence I was happy about Navin Chawla’s concern for the Pondicherry Coast. “As per the study by the School of Earth Sciences of Bharathidasan University before 1.5 million years ago sea extended up to Madurai. Around 90,000 years ago Chennai, Pondicherry and Vedaranyam were encircled by seas. Since sea level subsided 65,000 years ago India and Ceylon got connected. When sea level rose by 27,000 years ago both parted and when sea level fell by 17,000 years ago joined again to part again”. I have quoted from the report in my article. So we are thinking of our heritage not limiting our vision to the colonial period but to those past which is emerging from darkness.

Over 2 lakh years old fossilized skull found

PTI Mar 31, 2003, 12.29am IST

THIRUVANANTHAPURAM: A well-fossilized human skull, dating back to over two lakh years, has been found from within ferricrete at a site near Villupuram district of Tamil Nadu, in a geo-archaeological exploration conducted at the site.

Besides being one of the oldest hominid fossils to be found in India, the study of the find could challenge the widely held theory that a fossil would not remain intact for long in ferricrete without sediment intrusion, Dr P Rajendran, UGC professor-scientist and archaeologist at the Department of History, Kerala University, who conducted the exploration said.

It is known fact the human race emanated from East Africa 1.60 million years ago, and if so when there is a discovery of a fossilized baby dating back to almost same age, is it not our heritage, and should we Pondicherrians not proclaim that ancient homo-sapiens had their home in our soil.

In and around Pondicherry 535 stone inscriptions have been found, out of which 4 are in Sanskrit, 2 in Kannada, 1 in Latin ,2 in French and 1 in Armenian. Should we not preserve these heritages and should we only preserve few colonial style buildings.

The rest in 535 stone inscriptions 16 Chola Emperors, 8 Pandyan Emperors, 2 Later Pallava Emperors, and 13 Vijayanagara Emperors have inscribed their legacy in Tamil. Is it wrong to call these history as our past, and should we only think of 1800 colonial style houses declared by Indian National Trust for Arts and Heritage Pondicherry chapter in 1995 as our heritage relics. Navin Chawla laments that half of these houses have undergone changes invoking the fundamental right of the legally rightful owners of these houses to construct or alter or re-construct their houses or dwellings in whichever architectural style of their choice. Nowadays with increasing thefts, burglary, house breaking and anti-socials on the prowl, is it prudent to keep houses with thinnai , and without compound or fencing inviting anyone to sleep in the frontal areas of these houses with French architectural style.

We are not having pyramids in Pondicherry that calls for preservation. We have not built Kallanai dam like Karikal Cholan or Tanjavor Temple like Raja Raja Cholan. Nor is it that we have unearthed within the four boulevards, a site like in Indus Valley, hence to call the area within four boulevards of Pondicherry as if it is Jerusalem is not logical that needs preservation. The book written by Jean Deloche titled Origins of Urban Development of Pondicherry according to 17 th Century Dutch plans about which I wrote in New Indian Express on 13 th November 2004, reveals that “the Dutch plans of Pondicherry preserved at the National Archives in the Hague show that the orthogonal street pattern of the town is a creation of the Dutch. The plans of 1693 show that in Francoise Martin’s times the streets or lanes followed an irregular pattern without any shape or symmetry whereas the plans drafted in 1694  during the Dutch occupation one finds the design of a large new town with a regular geometric lay out rectangular blocks of houses separated by straight streets, intersecting at right angles.”

My humble query is should not the Dutch legacy be hailed, and why Town and Country Planning Department of Pondicherry over which Navin Chawla’s rule too existed for some years, failed to follow the Dutch design when the sub urban areas beyond 4 boulevards of Pondicherry developed rapidly, and with real estate boom everywhere in agricultural lands lay outs propped up and concrete jungles mushroomed, and are we to demolish those townships to bring back the symmetrical pattern of the areas within four boulevard to cover entire town that has grown beyond control and without foresight Town and Country Planning of Pondicherry went into slumber for decades, almost half a century.

Multi storey buildings and flat system were absent in French rule. But when Pondicherry integrated with Indian Union, the architectural style of rest of India made its head way here, and with increase in population even within the so called white town, where in 1995 INTACH identified 300 buildings as heritage buildings, multi storey flats have come up. Our women used to wear saree and blouses, now chudidars and pyjamas have caught up and even jeans t-shirts have replaced pavadai and thavani ? Are we going to say to preserve our heritage our girls and women should wear only those old fashioned dresses and not wear modern dress? A Temple or a Fort or a Pyramid or An Archeologically declared site like Arikamedu can be rightfully called our heritage. Colonial architecture which is out of fashion in modern India looses its relevance. We are part of India and are bound to be influenced by construction designs that prevail in rest of India.

 In the first scientific excavations conducted in 1945 and published in the book Rome beyond the Imperial Frontiers [1954] Mortimer Wheeler left “ an impression of a sleepy village suddenly awakened by enterprising Romans who built stone buildings and a Port, then fell back to sleep when Roman’s left” opines Francis Peter Junior.

From the arretine pottery table wares used by the Romans found there Mortimer Wheeler came to the conclusion that Roman trade flourished between 14 th B.C to 25 B.C. Jean Mari Casal conducted his excavations between 1947 and 1950 opined that much before Romans advent Arikamedu was a prosperous Port dating back to 250 B.C. People of that place were civilized from Iron Age claims Jean Mari Casal who found gold jewels in the burial sites of Suthukeni and was stunned by the prosperity of the people. Whatever may be the dating, the Port of Arikamedu is centuries ahead of colonial entry into Pondicherry soil. Are we to uphold our Indian legacy and heritage or are we going to attach importance to preserve an old prison building in main market area of Nehru Street, instead of allowing its demolition to build a parking area for the crowded market zone?

The proposed plans of how beach road would look like after INTACH mooted modifications are carried out as shown in the website of Pondicherry chapter of INTACH shows the Mahatma Gandhi statue missing? Are these men inside an Indian National Trust contemplating to throw Mahatma Gandhi into Bay of Bengal to reclaim the beach in their way of colonial legacy preservation? May be even Jawaharlal Nehru statue installed on the pedestal of Dupleix statue would be an eyesore to these saviors of colonial heritage. They may even bring down Jawaharlal Nehru statue and install Dupleix once again in his original place occupied during colonial era.

You would have seen protests in Indian cities, which is an every day affair. Have you heard that the weavers of London protested in the streets of London in 1700 demanding ban on import of Indian textiles. Indian textiles were far superior to British products and weavers of British Isles forced their government to ban Indian textiles. The excavations in Red Sea ports and Dutch maritime records reveal that once upon a time India was the couturier of the world. Ms.Rosemary Crill of the V& A Museum of London along with co-authors Ruth Barnes and Steven Cohen published a book Trade, Temple and Court Indian Textiles from Tapi Collections, wherein she states “The East India Company was founded in 1600 to sell British woolen cloth to India, their ships arrived in India in Surat [of Gujarat] in 1608 with vast quantities of broadcloth but the trade soon faltered and died out. What changed their fortune was the discovery of cotton, which was completely unknown in Europe.” Till 18th century from 10 th century, Indian weavers were unbeatable in world markets. In fact most of them were Tamil weavers.

 Recently speaking at the Historical Society of Puducherry, Professor Orse M.Gobalakichenane who published the Veera Naicker’s diary 1778-1792 admitted that even in France, French weavers protested against import of textiles from French India namely Puducherry, Karaikal, Mahe, Yenam and Chandranagore. Quoting Veera Naicker’s diary Professor Orse.M.Gobalakichenane narrated on how the kaikolars, the Tamil community of weavers were taken on three year contract to French colonies to teach local weavers, weaving techniques. I intervened and asked, why France took weavers from Puducherry, whereas they could have brought from their France. Economics apart, it became evident by the Professor’s reply that French weavers protested Puducherry textiles leading to the logical conclusion that our weavers were far superior in their skills which made them wanted species every where.

Is it not the duty of Indian National Trust for Heritage to preserve this heritage by reviving the weaving techniques that were the envy of even western countries.

Pondicherry is an intermediary port, and when Thiru. P. Shanmugam was Chief Minister; I suggested that this Port be handed over to Singapore Government owned Singapore Port Trust so that it can be used as transshipment harbor. Since there is nothing much to export from or import to industries around Pondicherry, if this had been made a transshipment harbor it would have eased congestion in Singapore Port and brought revenue to Puducherry Government. Unfortunately my plea went unheeded. Successive Chief Ministers developed it as fishing harbor.  If it should be fishing harbor, fish cold storage facilities should exist there. Fish or prawn packing preserving and export processing industry must have been set up within the harbor. Nothing happened. The rulers forgot that during French regime had built a tunnel beneath the backwaters 100 meters away from coast near Port’s mouth which starts from Vambakeerapalayam and reaches Veerampattinam. This underwater tunnel was used by fishermen in that colonial era. This tunnel, a heritage tunnel obstructs flow of water from sea or sand from river into the seas. There is a dredger, often given on contracts to powerful media or politicians and never to Dredging Corporation of India, a Government of India enterprise.

So vessels entering harbor is next to impossible dream. Fishing vessels get struck as dredging is not done by professionals and adding to the complexity of the problem is the hidden under water tunnel, which Government is neither ready to break nor ready to study on how to keep the mouth of the river hindrance free for shipping boats to reach the fishing harbor.

So Navin Chawla’s single point agenda in supporting INTACH, Pondicherry chapter which wants to get rid off the Gandhiji’s statue in Beach, as pictures by their proposed modernization of beach picture shown in their website has no justification even in the name of upholding colonial legacy, when many buildings which are newly built or remodeled within white town or even in Beach does not resemble the buildings that existed in French India. The proposed picture of Nehru Street, the main market area of Pondicherry, which perhaps INTACH wants to rename as Dupliex Street, shows trees in the pavements and street appears to be converted into a park. Are our business people aware of the INTACH plan to make Nehru Street only usable by pedestrians and cars and two-wheelers to be barred from entering?

Indians won freedom from colonialism but some vested interests are for clinging to colonial past, and that too in architecture only. Let Navin Chawla get rid of his selective amnesia.

One such colonial building Post Office of Pondicherry, faced roof collapse creating fears in the minds of post men who agitated for rebuilding the Post office as suggested by PWD than window dressing by INTACH. Similar fate awaits and let buildings fall and kill people but we who allowed rebuilding of Ariankuppam bridge of colonial legacy wont allow buildings in white town, INTACH may proclaim . Long live sadists of INTACH.

 

 

 

 

In Remembrance of Kanimozhi….on her first death anniversary

INDIA’s DOUBLE ACT OVER FISHERMEN KILLINGS

TURN BLIND EYE TO SRILANKA BUT PUNISH  ITALY

Dravida Peravai General Secretary N.Nandhivarman had written to the President of the Council of Ministers Mr.Mario Monti, Palazzo Chigi, Piazza Colonna 370, 00,187 Roma-Italy over the double standards adopted by India versus Italy in comparison with India versus Srilanka

Respected President

We express our solidarity with the Italian Government on the issue of an accident caused by Italian marines in the Arabian Sea off the coast of Kerala, an Indian State.

Let me take to you to the other side of Bay of Bengal, where numerous Tamil fishermen get killed almost regularly spanning over decades, and the stand of Indian Government which condones such crime by closing its eyes, killing its conscience and guilty of turning blind eye to the brutal murder of its own citizens in mid seas off the coast of Tamilnadu another Indian State.

We endorse Italy’s deputy foreign minister Steffan de Mistura, on India making “absurd accusation of premeditated murder” against the two Italian Marines.

We are enclosing our complaint to the International Tribunal for Law of Seas sent in 2009. We did not have locus standi, only a country can complain. We urge the Government of Italy to lodge this same complaint, demanding compensation for more than 1000 Tamil fishermen killed by Srilankan navy in Indian waters or close to our waters. We would enclose Times of India Report dated February 1 of 2011 wherein the figure of fishermen killed by Srilankan navy without any provocation against peacefully fishing fishermen of Tamilnadu who were fishing for centuries, why for millennium without any harm stood at 378 till 2005. Under Right to Information Act figures obtained by various people show more deaths adding to 378. If Italy had to pay compensation for two Kerala fishermen killed accidentally, Srilanka should pay compensation for killing Indian Tamil fishermen intentionally in Bay of Bengal. Two different approaches by Indian Government against two nations baffle us.

The appeal made by Karaikal Union Territory Struggle Group to newly elect US President Barrack H.Obama on 19^th February 2009 is also enclosed, where we demanded that Srilanka be declared as terrorist state for indulging in cross border killings to eliminate Indian Tamil fishermen in perpetuation of its genocidal agenda.

Italy must take up the issue of 2 Italian mariners before International Criminal Court of Justice, where our complaint against killing of Indian Tamil fishermen is in dustbin.

The issue is simple. Bay of Bengal has oil/gas finds, and in Palk Straits 30,000 kilometers is supposed to have natural gas and oil. Hence Srilanka goes on killing Indian fishermen on the pretext of violating its waters, and India closes its eyes because it wants Srilanka to execute the dirty job of driving Tamil fishermen out of seas. To frighten them nearly 1000 fishermen had been killed in Bay of Bengal and we have been demanding that India demand Rs 1 crore as compensation for every fishermen killed by Srilanka.

Italy offered 2 crores which India finds insufficient. Why India punishes Italy but not even arrests Srilankan navy for killing nearly 1000 Indian Tamil fishermen, is our question.

Human Rights violations can be taken up by any human being. On behalf of humanity we want Italy  to take up the issue of Tamil fishermen killings before either International Criminal Court of Justice or International Tribunal for Law of Seas, to get justice for 1000 Indian Tamil fishermen intentionally killed by Srilanka with blessings of India.

With Regards

Yours fraternally

N.Nandhivarman

General Secretary Dravida Peravai                  21.05.2012

 

CORPORATE INDIA LOOTS: COMMON MAN WEEPS

TAMIL EELAM : DMK BACK TO RIGHT PATH

Dravida Munnetra Kazhagam founded by Aringnar Anna had always supported the cause of Tamil Eelam, though there may be many slip between the lip and the cup, but such slip never happened when Aringnar Anna was alive. In the editorial of Dravida Naadu weekly on 29^th June 1958, Aringnar Anna states that onlookers reported him about “ Tamils being immersed in petrol and burnt in streets of Srilanka while people watched it as if it was fun. In last three weeks in the arson and looting and vandalism at least 800 people were killed in the capital and other Sinhala areas, and 20000 Tamils uprooted from their homes were rushing towards Tamil dominant Northern parts of Srilanka for safety”. After narrating this Anna breaks the suspense. This is not a report from DMK but by Daily Telegraph of London. The reporter who could not file the report from Colombo flew to Chennai to break this news in London. Indian High Commissioner never bothered to visit riot affected areas, neither the Delhi nor its puppets in Chennai expressed concern over massive massacre of Tamils, Anna wrote in 1958. The same response by Union Government towards Tamil massacres continues even today. Anna wrote had such thing happened to Marwari’s or Gujarathis Nehru would have rushed to raise his condemnation. If Nehru, the last democrat in Congress party as Anna used to describe him , had maintained stony silence in 1958 over lively burnt 800 Tamils, it wont surprise historians over the overt and covert support Delhi extends to the Neo-Hitler Rajpakshe the curse on human race who gets warm support of ruling as well as opposition in New Delhi.

I wrote in the official organ of DMK, Namnaadu weekly on 5.2.1978 on Eelam Tamils and Tamil Cowards, which was to pinpoint our Tamils mental paralysis towards atrocities on our kinsmen. The link from our party website given here will record my state of mind in 1978, post emergency India.

On 4 th May 1986, DMK organized the Tamil Eelam Supporters Organization Conference in Madurai. Atal Bihari Vajpayee, N.T.Rama Rao and to our surprise Dr.Subramanian Swamy participated in that conference. Let me quote few lines spoken by Dr.Subramanian Swamy “I would assure our brothers and sisters who are is desperate situation. India always will stand by you. Tamils are not alone or orphans. There are 80 crore Indians behind your back.  Time will come for those who cause grave hardships to Tamil to reap what they sow.”

I must humbly remind Shanmuganathan, the mobile archives of Kalaignar to trace back my letter on SELO formation in Puducherry [Supporters of Eelam Liberation Organization] which I believed triggered the idea of TESO, since it was much before TESO was formed. I don’t expect credit for I am an ordinary DMK sympathizer, who does not deserve credit. Anyhow now when again TESO is revived as per reports in media, it is my duty to place my views on record.

Backing a separate Eelam (homeland) for Sri Lankan Tamils, DMK president M Karunanidhi has reiterated his demand for India’s role in this regard as he sought reviving Tamil Eelam Supporters Organization (TESO).Addressing a public meeting at Kolathur, the constituency of his son and party treasurer MK Stalin last night, he called for a peaceful and democratic struggle to achieve this purpose.

“The Sri Lankan President may reject the idea, but it will be my endeavour,” he said. The DMK patriarch, associated in the 1980s with TESO which went into oblivion later, sought its revival with the help of leaders, including Dravidar Kazhagam president K Veeramani.He reiterated his demand for a referendum for this purpose by the United Nations and India, an issue he has raised repeatedly in the last few days. He had said he was not asking for a military intervention by India like it did in the Iiberation of Bangladesh.”

The tiny splinter of DMK, which is similar to RSS of DMK, our Dravida Peravai mooted the Separate Eelam as inevitable solution in various forums and books which will be available in net proving our consistency towards our support for Tamil Eelam. All my appeals to world leaders to recognize Tamil Eelam Government in Exile, chosen by democratic means, is in books I had donated to Perasiriyar Library and Research Center within the Anna Arivalayam campus, and in Periyar Tidal Archives.

 Indo Eelam Friendship Forum, a net based group exists all these years to say we are consistent in our goal, achievement of Tamil Eelam. I am happy that DMK is back to Anna’s days and Kalaignar regaining his youthful ideological commitment to support Tamil Eelam.

N.Nandhivarman

General Secretary Dravida Peravai.

 

 

Murasoli Maran: One Man Think Tank

DMK President Kalaignar M.Karunanithi had forgotten Murasoli Maran so soon. The one man think tank of DMK, Murasoli Maran wrote in Murasoli souvenir on how to escape from the clutches of a draconian bill brought by Union Government to prevent DMK from entering the electoral fray. As is a foreign journalist seeking views of a DMK ideologue Mr.Murasoli, the one man think tank Maran laid down the road map of DMK’s defensive war. That was first time DMK men realized that here exists one brain that thinks ways to salvage the DMK from dangers ahead. He did not miss that recognition throughout his life.

I first met him in Murasoli office in Anna Salai, Thousand Lights, Chennai in a small room amidst bundles of books. Whole room was full of books and Maran was encircled by books. When he was in power frequently I used to be in Krishna Menon Marg residence of George Fernandes, who gave Dravida Peravai, national recognition as associate party and Special invitee to National Councils and Executive of Samata party. In same Krishna Menon Marg, Murasoli Maran lived just opposite but I never went to him seeking any favour. But when Murasoli Maran was hospitalized I wrote to him expressing solidarity in his troubled times and for all my mails he had replied.

In Murasoli Selvam’s house this picture was taken in 1970 or so, actual year I don’t remember.

But now whenever televisions write Maran, Maran and Maran it pains my heart. No one should use their parent’s name to catch nation’s attention. Kanimozhi Aravindan must only use her husband’s name and not her father’s name. Anbumani should not use his father’s name. Dayanithi should only be known as Dayanithi. Take cue from Jayalalithaa, she is not carrying her father Jayaram tagged to her name. There is a lesson for all of us in India. Mahathma Gandhi is father of the Nation but Ferzoze Gandhi’s name is used for Rajiv Feroze, Sanjay Feroze and Sonia Rajiv and Rahul Rajiv using Gandhi tag is creating an illusion and myth as if they are in the lineage of Mahathma Gandhi. My friend Rajmohan Gandhi can use Gandhi tag but not the above mentioned leaders. Every leader has a contribution of his own to the nation and society he lives in. By dragging and tagging his or her name the next generation in our corporate democracy sullies the image of their ancestors. The lesson of the day: Be known by your sacrifices don’t sacrifice your parents good image by tagging with you and inviting all mudslinging on the leaders who exist no more.

N.Nandhivarman General Secretary Dravida Peravai 8.07.2011

UNANSWERED QUESTIONS ON AUROBINDO GHOSH

Nandhivarman

ANSWERED….

Serial 1

  ■ What Nethaji thought of Aurobindo Ghosh and his teachings?

 Nethaji Subbash Chandra Bose was Chairman of All India Youth Congress in December 1928. In his speech he attacked two schools of thought, which have their centers at Sabarmati and Pondicherry, namely schools of Gandhi and Aurobindo. Gandhi’s school according to Nethaji opined “modernity was bad, economic development unnecessary and that we must go back to the days of bullock cart”. The Pondicherry school created “a feeling and an impression that there is nothing higher or nobler than peaceful contemplation”.

 ■ What happened to Mahatma Gandhi’s request to meet Aurobindo Ghosh?

 Mahatma Gandhi wrote that “ever since my return to India I have been anxious to meet you face to face…Now that is almost certain that I am to be in Pondicherry will you spare me few minutes and see me? Aurobindo Ghosh replied in his own hand: “ I think you will understand that it is not personal or mental choice but something impersonal from deeper source for the inner necessity of work and sadhana that prevents me from receiving you but I cannot do otherwise than keep to the rule I have adhered to for some years past”.

Aurobindo refused to meet Mahatma Gandhi, yet Sonia Gandhi’s party is bent on spending government money for celebrating his arrival to this soil.

 ■ Mother, is she a Jew?

Gabriel Monod Herzen, a biographer of Aurobindo Ghosh says: Moise Maurice Alfassa’s birth was registered with the foreign Jewish community of Constantinople, under Italian protection. Mirra is short form of Miriam, a common Jewish forename. One of Mirra’s other forenames, Rachel, was the forename of her paternal grandmother Rachel Hillel. Mirra’s maternal grandmother, Mira Ismalum nee Pinto, wrote in her memoirs that she and her husband were of the Jewish religion. This information should be kept secret. After all we Indians should only call her Mother. I am against calling anyone other than one’s own Mother as Mother. All women must be revered like mother, I don’t dispute it. This practice of calling Mirra Alfassa as Mother had opened the floodgates of other spiritual masculine masters too,[ all know Bangaru Adigal is called as Amma]  urging their followers to call themselves Amma. This craziness catches political leaders too and Miss J.Jayalalitha had become Amma. Everyone forgets their own mother and calls other for sake of sycophancy as Mother. This practice I don’t welcome.

 ■ How the life of Aurobindo Ghosh ended?

 In mid 1949 Aurobindo began to experience frequent and difficult urination. Dr.Prabhat Sanyal from Calcutta diagnosed …. Later one day the symptoms of Aurobindo’s prostatic-hyperplasia reappeared. The doctors were confident that he would use his yogic force to make them subside and were dismayed when the symptoms worsened. Albumen appeared in the urine, then acetone, a grave signal…… It was chilly during the monsoon and Aurobindo’s discomfort increased. A few days before November 24 darshan, Dr.Satyavrata Sen was consulted. He confirmed the diagnosis. But what is the remedy, Aurobindo asked. The only radical remedy was to remove the prostrate surgically. It was relatively safe and straightforward procedure, but they were aware that Aurobindo and Mother would never approve of it….. Darshan passed off

Over the next few days Aurobindo’s symptoms worsened. The doctors had no alternative than to pass a catheter. This gave immediate relief, but also brought on a fever. Dr.Sanyal was called from Calcutta. Arriving on the evening of November 30 of 1949 he asked Aurobindo what the trouble was. Trouble, Aurobindo replied “Nothing troubles me, and suffering, one can be above it” Nirodbaran reminded him of his urinary difficulties. After consulting with other doctors and checking the lab reports, Dr.Sanyal explained Aurobindo and his Mother that Aurobindo had a mild kidney infection. He hoped anti-biotic and normal drainage would set things right. The next day there was considerable improvement.

On December 2 Dr.Sanyal explained that the condition was slightly worse and sought permission to try more aggressive treatment. Mother did not consent; she told his body would not respond to powerful drugs. That evening Aurobindo’s temperature shot up to 102 degrees. He began to have trouble in breathing, sign of reduced kidney efficiency. The doctors insisted that he have a blood analysis. The results were staggering “all the signs of imminent kidney failure.

 December 5: Around one of clock in the morning Mother of Ashram came back to his room. Then she told doctors call me when the time comes and went back to her room. At that time Aurobindo’s breathing was so labored that he had to be given oxygen. Around 1:15 he roused himself, inquired about the time and asked Nirodbaran for something to drink. After sipping a bit of juice, he plunged within. At 1:26 Aurobindo placed his arms on chest and breathed his last….

 Those who read this will know how he passed away, the ailment he had and that caused his death. It is like any other human being facing his end, and that is why Ashram is scared that all myths built around him to generate an aura will vanish in air, if rationalists start raising questions.

 His death proves that his integral yoga could not transform his cells, locating the mind in each cell, nor he had found the key to death nor he had attained a super mind. His physical ailment cannot be cured by his yoga, doctors are needed. So the myth he is an avatar or god on earth or God-man will be punctured if the fact about his natural death due to kidney failure is known. All fantastic prose and poetry woven around a false belief that immortality on Earth could be attained stood exposed by his death.

Nothing abnormal, in past Tamil Saint Thirumoolar claimed that by yoga he lived for 3000 years and wrote one poem every year in his Classic known as “Thirumanthiram”. Mathew Arnold wrote a poem scholar gypsy where he stated that gypsies knew the secret to live for 200 or 300 years. Saint Ramalinga Adigal claimed that he will attain a body of light and vanish in the space. Justice Balaramiah, a known follower of Ramalinga Adigal wrote a book “Vallalar Death: is it murder or mukthi?’

So seers and sages where chasing the idea of conquering death, and all failed. Aurobindo too failed, that is why I call him failed prophet.

 ■Do you say his yoga had no power?

 From the events narrated it seems his body did not get decomposed for few days. I think his yogic power might have caused that achievement. “The laws of French India required funerals to take place within 48 hours, so permission had to be attained to delay Aurobindo’s internment. On the morning of December 7 Dr V.P.Barbet Chief Medical Officer of Pondicherry together with Dr.Sanyal and Dr.Nirodbaran examined Aurobindo’s body and found no sign of decomposition. On morning of December 9, hundred hours after the moment of death, the first signs of decomposition appeared. At 5 o clock body placed in a rosewood casket was lowered into the vault. No religious rites were observed. Nolini and Champaklal threw earth into the vault before it was sealed.

 Only 100 hours a body could be maintained without decomposing, that alone integral yoga could deliver, this is what rationalists feel and we have freedom of expression to talk about a death which is part of history. Ashram people are not dictators to seal all lips and plaster all ears and blind all eyes of people who read history, who unearth hidden history.

 To be continued…………………….

 N.Nandhivarman General Secretary Dravida Peravai

நேதாஜி மரணம் சுமார் 800 ரகசிய ஃபைல்கள்

இன்று பிரபாகரன், அன்று நேதாஜி

நந்திவர்மன்

<!––>

”பிரபாகரன் உயிரோடு இருக்கிறார். போரில் கொல்லப்படவில்லை” என ஒரு பகுதியினர் அழுத்தந்திருத்தமாகச் சொல்லி வருகிறார்கள். பிரபாகரனின் வீரத்தை அறிந்தவர்கள், அதை நம்பத் தயாராக இருக்கிறார்கள். அதுபோலவே, ”நேதாஜி சுபாஷ் சந்திரபோஸும் விமான விபத்தில் இறக்கவில்லை. உயிருடன் இருக்கிறார்” என்ற சர்ச்சை பல ஆண்டுகள் நடந்தது, மத்திய அரசுக்கு மண்டைக் குடைச்சல் தந்தது.

நேதாஜியின் மரணம் குறித்த விஷயங்களை சேகரித்து வைத்திருப்பவரும், அகில இந்தியப் பார்வார்டு பிளாக் கட்சியின் பொதுச் செயலாளருமான தேவப்பிரதா பிஸ்வாஸ் சமீபத்தில் புதுச்சேரி வந்திருந்தார். அவருடன், மாநிலங்களவை உறுப்பினரான பரூண் முகர்ஜியும் இருந்தார். ”பிரபாகரன் அறையில் நேதாஜியின் படமும் புலியின் படமும் இருக்கும்” என்றபடி ஈழம் பற்றிய நினைவுகளில் அமிழும் பிஸ்வாஸும் முகர்ஜியும் நேதாஜி பற்றிய மர்மங்களை நம்மிடம் பகிர்ந்து கொண்டார்கள்.

”நேதாஜியின் மரணம் சட்டப்படி உறுதி செய்யப்பட்டுவிட்டதா?”

”ஆகஸ்ட் 18, 1945-ல் தைவான் தலைநகர் தாய்பேய் விமான நிலையத்திலோ, அதற்கு அருகாமையிலோ நடந்த விமான விபத்தில் நேதாஜி இறக்கவில்லை. எப்படியென்றால், நேதாஜி மரணம் குறித்து இந்திய அரசால் அமைக்கப்பட்ட முகர்ஜி கமிஷனிடம், அமெரிக்க உளவுத்துறையால் தாக்கல் செய்யப்பட்ட பிரமாண பத்திரத்தில் இதனை உறுதிபட அமெரிக்கா தெரிவித்துவிட்டது. தைவான் நாட்டு அரசும், ”தன் நாட்டு எல்லைக்குள் அன்று அப்படி எந்த விபத்தும் நடக்கவில்லை” என்று கூறிவிட்டது.

 ஜப்பான் அரசும், ”சுபாஷ் சந்திரபோஸ் என்ற பெயரிலோ இச்சிரோ உக்குடா (நேதாஜிக்கு சூட்டிய புனைபெயர்) என்ற பெயரிலோ எவரும் இறந்து சுடுகாட்டில் எரிக்கப்படவில்லை” என்று தெரிவித்துவிட்டது. ‘நேதாஜியினுடையது’ என்று ஜப்பானிய கோயில் ஒன்றில் வைக்கப்பட்ட அந்தச் சாம்பல் மற்றும் எலும்புகளை டி.என்.ஏ பரிசோதனை நடத்தவிடாமல் இந்திய அரசு தடுத்துக் குழப்பியது உலகுக்கே தெரியும். இறுதியாக, முகர்ஜி கமிஷனும் ஆகஸ்ட் 18, 1945-ல் நடந்த விமான விபத்தில் நேதாஜி இறக்கவில்லை என்று அரசுக்கு அறிக்கை அளித்துவிட்டது. இதில் வேடிக்கை என்னவென்றால், எந்தவித காரணமும் கூறாமல், தானே நியமித்த முகர்ஜி கமிஷன் அறிக்கையை ஏற்க முடியாது என்று இந்திய அரசு நிராகரித்ததுதான்” என்கிற தேவபிரதா பிஸ்வாஸ்,

“நேதாஜி தொடர்பான ஏராளமான ஆவணங்களை பிரதமர் அலுவலகம், உள்துறை அமைச்சகம் மற்றும் வெளியுறவு அமைச்சகம் ஆகிய மூன்றும் சேர்ந்து அழித்து ஒழித்துவிட்டன. இதை நீதிபதி முகர்ஜி கமிஷனே சுட்டிக்காட்டி உள்ளது என்றார்.

“எல்லா ஆதாரமும் அழிந்து விட்டதா? என்று கேட்டோம். இல்லை, சுமார் 800 ஃபைல்கள் ‘ரகசிய ஃபைல்கள்’ என்று முத்திரை குத்தப்பட்டு மத்திய அரசிடம் உள்ளன. எல்லா நாடுகளிலும் குறிப்பிட்ட சில ஆண்டுகள் மட்டுமே ரகசிய ஃபைல்களாக வைத்திருந்து, பின்னர் ஆய்வாளர்களுக்காக ‘பொது ஆவணமாக’ அறிவிப்பார்கள். இந்தியாவிலும் அப்படித்தான். ஆனால், இந்த 800 ஃபைல்களையும் நிரந்தரமாக ரகசிய ஃபைல்களாக இந்திய அரசு வைத்துள்ளது. இது பகிரங்கப் படுத்தப்பட்டால் நேதாஜிக்கு நேர்ந்தது என்ன என்பதை உலகம் அறிந்து கொள்ளும்” என்கிறார்.

”இதை யாரும் பார்க்க முடியாதா என்ன?”

“எனக்குக் காட்டி னார்கள். ஆனால், அதைப்பற்றிப்பேசவோ, மேற்கோள் காட் டவோ கூடாது” என்று உறுதிமொழி வாங்கிக்கொண்டார்கள்” என்கிறார் பரூண் முகர்ஜி.

”நேதாஜி உயிருடன் இருந்தார் என நீங்கள் சொல்லி வந்தீர்கள்? அரசு இறந்து விட்டதாகத்தானே கூறி வந்தது?” என்ற கேள்விக்கு பதிலளிக்கும் பிஸ்வாஸ்,

”மறைந்த பிறகு, நாட்டின் உயர் தலைவர்களை கௌரவிக்கும் பாரத ரத்னா விருதை மத்திய அரசு நேதாஜிக்கு அளித்தது. அது பற்றி உச்ச நீதிமன்றத்தில் சர்ச்சை எழுந்தபோது, அங்கே நேதாஜி இறந்ததை நிருபிக்கமுடியவில்லை. எனவே, மத்திய அரசு பின்வாங்கிக்கொண்டது. அதுமட்டுமல்ல. கொடுத்த பாரத ரத்னாவையே திரும்பப் பெற்று ஜகா வாங்கியது. இன்னும் தெளிவாகச் சொல்லவேண்டுமானால், ஆகஸ்ட் 18,- 1945-ம் ஆண்டு, விமான விபத்தில் நேதாஜி கொல்லப்பட்டதாக ஜப்பானியர் உதவியுடன் கட்டுக்கதை சொல்லப்பட்டது. நேதாஜியைப் பின் தொடரும் நேச நாட்டுப் படைகளிடம் இருந்து அவரைக் காப்பாற்றவே இக்கதை புனையப்பட்டிருக்கலாம். அதேசமயம், சோவியத் யூனியனுக்குள் நேதாஜி நழுவிச் சென்றிருக்கக்கூடும்’ என்றும் சொல்லப்பட்டது.

ஆனால், ‘பைசியாபாத் நகரில் வாழ்ந்து வந்த ஒரு துறவிதான் நேதாஜி’ என்கிற கிசுகிசு கிளம்பியபோது நிலைமையே தலைகீழாக மாறியது. ‘கும்நாமி பாபா’ என்பதுதான் அந்தத் துறவியின் பெயர். அவர், மிகமிக மர்ம யோகியாக வாழ்ந்து வந்தார். திரைக்குப் பின்னிருந்தே மக்களைச் சந்தித்தார். வெளியே எங்கும் தலைகாட்ட மாட்டார். அவர் மறைந்தபோது, நேதாஜி மறைந்துவிட்டார் என்ற செய்திகள் பரபரப்பாக பேசப்பட்டது. இதன் காரணமாக, ‘அவருடைய உடைமைகளை சீல் வைத்து, பைசியாபாத் கருவூலத்தில் பாதுகாப்பாக வைக்குமாறு’ உத்திரப்பிரதேச நீதிமன்றம் ஆணையிட்டது. பிறகு, டிசம்பர் 22, 2001-ல்தான் முகர்ஜி கமிஷனுக்காக அந்த சீல் உடைக்கப்பட்டது.

பகவான்ஜி ஒரு வங்காளி. ஆனால், ஆங்கிலம், இந்துஸ்தானி, சமஸ்கிருதம், ஜெர்மன் ஆகிய மொழிகளில் அவர் புலமை பெற்றிருந்தார். நேதாஜி அணிவது போலவே வட்ட வடிவ மூக்குக் கண்ணாடி அணிந்திருந்தார். தங்க வாட்சும் அணிந்திருந்தார். 1945-ல் நேதாஜி மறைந்ததாக சொல்லப்பட்ட இடத்தில் அவரது மூக்குக் கண்ணாடியோ, தங்க வாட்சோ அகப்படவில்லை என்பதை நாம் நினைவில் கொள்ளவேண்டும்.

பகவான்ஜி, பார்ப்பதற்கு நேதாஜி போலவே இருப்பார். நேதாஜி போலவே பேசுவார். அந்த வயதில், அவரது உயரமும் தோற்றமும் நேதாஜியை வெகுவாக ஒத்திருந்தது. பல் இடுக்கும், வயிற்றின் கீழே இருந்த தழும்பும்கூட ஒத்திருந்தது. நேதாஜியின் குடும்பப் புகைப்படங்கள் அந்தத் துறவி வீட்டில் கண்டெடுக்கப்பட்டன. நேதாஜியின் பெற்றோரின் அரிய புகைப்படங்கள் மட்டுமல்ல, அவருடைய தந்தையார் பயன்படுத்திய குடையும் அங்கிருந்தது. இந்தத் துறவியின் சீடர்களாக இந்திய தேசிய ராணுவத்தின் உளவுப்பிரிவு தலைவராக செயல்பட்ட டாக்டர் பவித்ரா மோகன் ராய், லீலா ராய், சுனில் தாஸ், திரிலோக்நாத் சக்ரவர்த்தி ஆகிய நேதாஜியின் நெருங்கிய கூட்டாளிகள் இருந்தனர். நேதாஜி மரணம் குறித்து இந்துஸ்தான் டைம்ஸ் நாளேடு கடந்த 2002-ம் ஆண்டு ஒரு ஆய்வை மேற்கொண்டது. அதில், இருவருடைய எழுத்தும் நடையும் ஒரே மாதிரி இருந்ததாக குறிப்பிட்டிருந்தது.

ஓவ்வொரு ஆண்டும் நேதாஜியின் பிறந்த தினமான ஜனவரி 23-ல்தான் பகவான்ஜியின் பிறந்த நாளையும் கொண்டாடுகிறார்கள். குறிப்பாகச் சொல்லவேண்டு மானால், பவித்ரா மோகன்ராய் உள்ளிட்ட நெருங்கிய கூட்டாளிகளே கொண்டாடினார்கள். 1971-ம் ஆண்டு, நேதாஜியின் மூத்த சகோதரர் சுரேஷ் போஸுக்கு நேதாஜி மரணம் குறித்து இரண்டாவதாக அமைக்கப்பட்ட கோஸ்லா கமிஷன் விடுத்த சம்மனின் ஒரிஜினல்கூட பகவான்ஜியின் உடைமைகளுடன் இருந்தது. 1985-ல் துறவியார் மறைந்தபோது, கல்கத்தாவில் இருந்த டாக்டர் பவித்ரா மோகன் ராய், ‘நான் மட்டும் வாய் திறந்தால் நாடே பற்றி எரியும்’ என்று சொல்லியிருக்கிறார். இன்றைக்கு நேதாஜி உயிருடன் இல்லை. ஆனால், நான்தான் நேதாஜி என்று பலபேர் சொல்லிக்கொண்டு இருந்தார்கள். எனவே, அதைப் பற்றி நான் கருத்துச் சொல்ல விரும்பவில்லை. 1945, ஆகஸ்ட் 18-ல் நேதாஜி இறக்கவில்லை என்பது மட்டும் உறுதி” என்கிறார்.

”நேதாஜி ரஷ்யா சென்றதாக சொல்கிறார்களே! அந்த மர்மமும் விலகவில்லையே?”

”இதுதான் மிக முக்கியமான விஷயம். அந்த நேரத்தில் வியட்நாம் விடுதலை பெற்றிருந்தது. வியட்நாம் அதிபர் ஹோசிமின்னுக்கும், நேதாஜிக்கும் நெருங்கிய நட்பு இருந்ததால் அவர்தான் நேதாஜியை பாதுகாத்திருக்க வேண்டும். அதுதான் உண்மையும்கூட.” என்கிறவர்,

”நேதாஜி வரலாறு மட்டுமல்ல. இந்திய விடுதலைக்காக போராடிய இந்திய தேசிய இராணுவத்தின் வீரம் செறிந்த வரலாற்றைக்கூட இந்திய அரசு வெளியிடவில்லை. சுதந்திரப்போரின் உண்மை வரலாற்றை வெளியிட, இந்திய அரசு ஏன் மறுத்து வருகிறது என்பது புரியவில்லை. நேரு பிரதமராக இருந்தபோது, இந்திய சுதந்திர வரலாற்றை எழுத ‘இராதா வினோத்பால்’ என்ற அறிஞரை கேட்டுக்கொண்டது. அவரும் வரலாற்றின் கையெழுத்துப்படியை நேரு அரசிடம் ஒப்படைத்தார். அதுவும் புத்தகமாகி வெளியே வரவில்லை. அப்படி வந்தால், பல உண்மைகள் வெளிப்படும்” அழுத்தமாகச் சொல்கிறார் தேவப்பிரதா பிஸ்வாஸ்.

 

 

நதிகளை சிறைபிடிக்கும் சீனா

நதிகளை சிறைபிடிக்கும் சீனா

 நீரின்றி தவிக்கப்போகும் இந்தியா ……. N.Nandhivarman

விண்ணை முட்டும் அளவுக்கு வெள்ளம் ஓடினாலும், காசு கொடுத்து தண்ணீர் குடிக்கிற நிலமைக்குதான் இந்திய மக்களுக்கு! இங்கே தேசிய நதியை மாநில அரசு சிறை பிடித்து வைத்திருக்கும் அவலம் தமிழனுக்கு. இந்நிலையில், வருங்காலப் பிரதமரான ராகுல்காந்தி தமிழகம் வந்தார். ”நதிநீர் இணைப்புத் திட்டம் ஆபத்தானது. இதனால் சுற்றுச்சூழல் பாதிக்கப்படும்” என்றார். இது ராகுல்காந்தியின் தனிப்பட்ட கருத்து என்று காங்கிரஸார் சப்பைக் கட்டு கட்டினாலும், ராகுலின் அம்மா சோனியா இதை 2004-ம் ஆண்டே உதிர்த்துவிட்டார்.

ஒரு விஷயம் தெரியுமா? இந்தியாவின் வெளியுறவுக் கொள்கையில் பல கோளாறுகள் இல்லாததால், வட இந்திய நதிகள் அனைத்தும் வறண்டுபோகும் அபாயத்தில் உள்ளது. காரணம் சீனா. ”விண்வெளியில் இருந்து படம் பிடித்தால், தெளிவாகத் தெரிவது எகிப்திய பிரமிடுகளும் பிரம்மபுத்ரா நதியுமே!” என்று சமீபத்தில் நாசா விஞ்ஞானிகள் தெரிவித்துள்ளனர். இதுவரை சீனப் பெருஞ்சுவர்தான் என்று நம்பி வந்தவர்களுக்கு இது அதிர்ச்சியாக இருக்கலாம். பிரம்மபுத்ரா திபெத்தில் உற்பத்தியாகிறது. அதன் நீரைத் திசை திருப்பி, சீனா தன்னுடைய யாங்சி நதியுடன் இனைப்பதால், இனி வட மாநிலங்கள் தண்ணீரின்றி தவிக்கப்போவது நிச்சயம். விமானப் பயணம் மேற்கொண்டவர்களுக்குத் தெரியும் – கோடை காலங்களில் பிரம்மபுத்ராவில் தண்ணீரே இல்லை என்பது. இது சீனாவின் செய்கையால் ஏற்பட்டது. எல்லை தாண்டி வில்லங்கம் செய்யும் அதன் கோரமுகம் நமக்கெல்லாம் தெரியும்.

ஆனால், ‘உலக மக்கள்தொகையில் பாதிப்பேர் பயன்படுத்தும் நதிகளின் நீரை அது கபளீகரம் செய்வது குறித்து இந்திய அரசுக்கு தெரியுமா?’ என்றால், தெரியும். ஆனால் தெரியாது. அணைகள் பற்றிய உலக ஆணையம் 2003-ம் ஆண்டு ஒரு விவரம் வெளியிட்டது. அதன்படி, நாடு முழுக்க 22,000 அணைக்கட்டுகளை நிறுவி உலகில் முதலிடம் வகிக்கிறது சீனா. இந்தியாவோ 4,291 அணைக்கட்டுகளுடன் மூன்றாமிடம் வகிக்கிறது. அமெரிக்காவில் இருப்பது 6,575 அணைக்கட்டுகள். ‘அணை கட்டுவது தவறா? விவசாயம் வளர்ச்சி பெறத்தானே!’ என்று சிலர் வாதிடலாம். நம் சோழ மன்னர்கள் கட்டியது அணைகள் அல்ல, நீர்த்தேக்கங்கள். தமிழனின் பொறியியல் அறிவை பூமிக்கு உரைப்பவை. ஆனால், சீனா கட்டி வரும் கல்லணைகள் ஆபத்து நிறைந்தவை. சிந்து, பிரம்மபுத்ரா, யாங்சி ஆகிய நதிகள் திபெத்தில்தான் உற்பத்தியாகின்றன. உலக மக்கள்தொகையில் பாதி இன்று சீனா வசமுள்ள திபெத்தின் ஆற்றுப்படுகைகளில் வாழ்ந்துகொண்டிருக்கிறது. இந்த நதிகளின் குறுக்கே சீனா அணைகள் கட்ட ஆரம்பித்து இன்று வரை 23 வருடங்கள் ஆகின்றன.

 இந்தியாவோ இதன் ஆபத்து குறித்து அலட்சியமாக இருக்கிறது. ஐ.நா.வின் சுற்றுச்சூழல் திட்டமும் ஆசிய பொறியியல் நிறுவனமும், ‘சீனாவின் ‘மேகாங்’ நதியின் குறுக்கே எட்டு அணைகள் வருவதன் மூலம் சுற்றுச்சூழலுக்கும் மக்களுக்கும் பேரி டர் காத்துள்ளது’ என எச்சரித்திருக்கிறது. ‘தாய்லாந்து, லாவோசு, கம்போடியா, வியட்நாம் ஆகிய நாடுகளில் 60 மில்லியன் மக்கள் தண்ணீரின்றி தவிப்பார்கள். விவசாயமும் மீன் பிடி தொழிலும் முற்றாக அழியும்’ என்கிறார்கள் சுற்றுச்சூழல் ஆர்வலர்கள். 1993 முதல் 2004 வரை மேகாங் நதியின் குறுக்கே மூன்று அணைகள் கட்டப்பட்டன. நான்காவது அணை 2012-ல் முடிவடைய உள்ளது. நான்கு பில்லியன் டாலரில் கட்டப்படும் இது, உலகின் மிக உயரமான அணையாக 292 மீட்டரில் உயர்ந்து நிற்கும். இதன் ஆபத்தை உணர்ந்த தாய்லாந்து, லாவோசு, கம்போடியா, மியான்மர் ஆகிய நாடுகள், 1995-ம் ஆண்டு ‘மேகாங் நதி ஆணையம்’ ஒன்றை உருவாக்கி பிரச்னையைத் தீர்க்க முயன்று வருகின்றன. தண்ணீர் தாதா சீனாவோ, ‘ஆணையத்தில் இணைய முடியாது. கட்டப் பஞ்சாயத்துக்கு நீங்கள் கட்டுப்பட வேண்டும்’ என்று ஆட்டம்போடுகிறது. இதன் காரணமாக, மக்களைத் திரட்டிக் கையெழுத்து இயக்கம் நடத்திய தாய்லாந்து பிரதமர் அபிசிட் வெஜஜிவா, தண்ணீரைத் தடுக்கும் சீனாவுக்கு கடந்த ஜூன் மாதம் கண்டனக் கடிதமே கொடுத்துவிட்டார். மன்மோகன் சிங்கோ மௌனசாமியாராக இருக்கிறார்.

 இப்போது இந்தியா தவிர்த்து தெற்காசிய நாடுகள் அனைத்தும் சீனாவுக்கு எதிராக குரல் எழுப்பத் தொடங்கிவிட்டன. இந்திரா காந்தியின் சிறப்புத் தூதுவரும் அயலுறவுக் கொள்கையின் மேதையுமான ஜி.பார்த்தசாரதி, ‘கடல் எல்லையை வரையறை செய்வதில் மற்ற நாடுகளுடன் கலந்தாலோசிக்காமல் ‘இதுதான் உன் நாட்டு எல்லை’ என தெற்காசிய நாடுகள் மீது சீனா ஆதிக்கம் செலுத்தி வருகிறது’ என்று குற்றம் சாட்டுகிறார். சர்வதேச நதிகள் அமைப்பின் தலைவர் அவிவா இமாஃப், ‘ஆசியாவின் பெரிய நதிகள் அனைத்தும் திபெத்தில் உற்பத்தி ஆகின்றன. இந்த நதிகள் மீது சீனா கட்டும் அணைகளால் கடைமடைப்பகுதி நாடுகள் பாலைவனமாகும்’ என எச்சரிக்கிறார்.

இலங்கைக்கு கச்சத்தீவை தாரைவார்க்கும் முன், பர்மாவுக்கு கொக்கோ தீவுகளை தாரை வார்த்தது இந்தியா. இது அந்தமானில் இருந்து 45 கி.மீ. தூரத்தில் இருக்கிறது. அந்த கொக்கோ தீவுகளில் இப்போது ரஷியத் தயாரிப்பு ராடார்களைப் பொருத்தி, ஒரிசா வின் சண்டிப்பூர் ஏவுகணைத் தளத்தை கண்காணித்துக்கொண்டிருக்கிறது சீனா. இதை லண்டனில் உள்ள ‘இண்டர்நேஷனல் இன்ஸ்டிட்யூட் ஆஃப் ஸ்ட்ரடஜிக் ஸ்டீல்ஸ்’ அமைப்பும் உறுதி செய்கிறது. ‘வங்கக் கடலுக்கும் மலாக்கா நீரிணைக்கும் இடையில் செல்லும் கப்பல்களை சீனா கொக்கோ தீவுகளில் இருந்து கண்காணித்துக் கொண்டிருக்கிறது.’ என்கிறது அந்த அமைப்பு. மேலும், மியான்மர் நாட்டின் ஆறு துறைமுகங்களில் கப்பல் படைத்தளம் அமைக்கவும் சீனா ஒப்பந்தம் செய்திருக்கிறது. இதேபோல், வங்க தேசத்தின் சிட்டகாங் துறைமுகத்தைப் பயன்படுத்திக்கொள்ள அந் நாட்டு அரசு சீனாவுக்கு அனுமதி அளித்துள்ளது. மேலும் பாகிஸ்தானில் (நம் குஜராத் எல்லை அருகே) ஆழ்கடல் துறைமுகம் அமைக்க 250 மில்லியன் டாலர் செலவழித்திருக்கிறது. தென்னிலங்கையில் அம்பன் தோட்டாவில் படைத்தளம் அமைத்து காலூன்றியுள்ள சீனா, நம்மை நிம்மதியாக இருக்க விடாது. இப்படியாக வங்கதேசம், மியான்மர், பாகிஸ்தான், இலங்கை ஆகிய நாடுகளில் வங்கக் கடலுக்கும் இந்து மாக்கடலுக்கும் சம்பந்தமே இல்லாத சீனா காலூன்றிவிட்டது. மேலும், மாலத்தீவு அருகே மரோ தீவை 25 ஆண்டு குத்தகைக்கு எடுத்துக்கொண்டதன் மூலம் அரபிக்கடலையும் ஆக்கிரமித்துவிட்டது. ஒருவேளை சீன-இந்தியப் போர் ஏற்பட்டால்… வங்கக் கடல், இந்துமாக் கடல், அரபிக் கடல் என மூன்று முனைகளிலும் மூக்குடைபடும் இந்தியா.

சீனாவின் ராணுவ பலம் என்னவென்பது கடந்த அதன் அறுபதாவது தேசிய தினமான அக்டோபர் 1-ம் தேதியே உலகத்துக்குத் தெரிந்துவிட்டது. தரையில் 30 படைப் பிரிவுகளும் வானில் 12 படைப்பிரிவுகளுமாக உலகின் பிரமாண்ட ராணுவ அணிவகுப்பாக அது இருந்தது. குறிப்பாக, அமெரிக்காவுக்கு தன் பலத்தை அது கோடிட்டுக் காட்டியது. இந்தியா பற்றி அது கவலைப்பட்டதாகவே தெரியவில்லை. வடக்கு சிக்கிமில் எல்லை தாண்டி வந்து சீனா துப்பாக்கிச் சூடு நடத்தியதாகக் கூறப்படும் சம்பவமே இதற்கு சான்று. ஆனால், இந்தியாவும் சீனாவும் இதைச் சுத்தமாக மறுக்கின்றன. ஒரு படி மேலேபோன இந்தியா, ‘இதுபோன்ற செய்தி வெளியிடும் பத்திரிகையாளர்கள் மீது கடும் நடவடிக்கை எடுக்கப்படும்’ எனவும் எச்சரித்திருக்கிறது. சரி, நாம் தண்ணீர் விஷயத்துக்கு வருவோம். அணைகள் போதாதென்று, வட இந்தியாவை பாலைவனமாக்குவதற்காக திபெத்தில் மட்டும் 750 நீர்மின் நிலையங்களைக் கட்டிவருகிறது சீனா. இதற்காக 244 மில்லியன் பவுண்ட் பணத்தை முதலீடு செய்திருக்கிறது. அப்படியானால், நிலவில் தண்ணீர் கண்டுபிடித்துள்ள இந்தியா இனி அங்கிருந்துதான் வட இந்தியாவுக்கு குடிநீர் கொண்டுவர வேண்டும். மேலும், வெள்ளப்பெருக்கு என்ற பேச்சுக்கே இடமில்லை என்பதால், ‘நமக்கு செலவு மிச்சம்!’ என்று மத்திய – மாநில அரசுகள் சந்தோஷப்பட்டுக் கொள்ளலாம். முடிவில், வறண்ட நதிகளை இணைப்பது வெட்டிச் செலவு என்பதால் நதிநீர் இனைப்புத் திட்டமும் கைவிடப்படும். ஆக, இனி ஏகப்பட்ட அணைகள், 750 நீர்மின் நிலையங்கள் மூலம் சீனா ஒளிரும். வறண்டு போகும் வட இந்தியாவும் இதர தெற்காசிய நாடுகளும் வறுமையின் பிடியில் மூழ்கும்.